Bir gün İmam Şâfiî bana: “Rabî, bu mektubu al, ahmed bin hanbel’e götür ve sonra da cevabını getir.” dedi.
Ben de mektubu aldım ve Bağdat’a gittim. Sabah namazında ahmed bin hanbel ile buluştum. Onunla birlikte sabah namazını edâ ettim.
İmam ahmed bin hanbel mihrabdan ayrılınca mektubu kendisine takdim ederek: “–Bu, Mısır’dan kardeşin İmam Şâfiî’nin sana göndermiş olduğu mektubdur.” dedim.
Bana: “–Mektub neden bahsediyor, biliyor musun?” diye sordu.
Ben de: “–Hayır.” diye karşılık verdim.
Bunun üzerine (ahmed bin hanbel)! mektubun üzerindeki! (MÜHRÜ)! çözdü! ve okumaya başladı. Birden gözleri yaşlarla doldu.
Ben kendisine: “–Ey İmam! Hayrola! Mektupta ne yazıyor!?” dedim.
O da bana: “–İmam Şâfiî rüyasında Peygamber -SALLALLAHU ALEYHİ VE SELLEM-’i görmüş.
ALLAH RASULU -SALLALLAHU ALEYHİ VE SELLEM- ona: «ahmed bin hanbel’e bir mektub yaz ve Ben’den de selâm söyle. Elbette o büyük bir fitneye mâruz kalacak ve ondan, ‘Kur’ân mahluktur(!)’ demesi istenecek. Sakın bu isteğe boyun eğmesin! ALLAH c.c., onun adını kıyâmete kadar yaşatıp yükseltecektir.» buyurmuş.”
ahmed bin han bel sık dişini yanıma geleceksin !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder